Heiloo – Muziekvereniging Eensgezindheid Heiloo viert in 2018 haar 24e lustrum met enkele bijzondere concerten en een concertreis naar Schiermonnikoog.
Eensgezindheid heeft sinds haar oprichting in 1898 een interessante geschiedenis opgebouwd met vele hoogte- en uiteraard ook dieptepunten. Vele mensen hebben door de jaren heen deelgenomen aan het nog steeds springlevende orkest. Mensen kwamen, mensen gingen; vele burgers, boeren, buitenlui en notabelen hebben ooit een grote rol gespeeld in de roemruchte historie van de vereniging.
Beginjaren
Sinds de oprichting in 1898 wordt ieder lustrum gevierd, al was dit in de roerige beginjaren niet altijd mogelijk. De eerste 25 jaar was er weinig reden tot feest vanwege diverse directiewisselingen, onrust in het dorp Heiloo en uiteraard de Eerste Wereldoorlog die ook invloed had op het ledental. Het werkelijk vieren van de lustrums gebeurde pas toen het orkest met een goed instrumentarium, een krachtig bestuur en een talentvolle directeur diverse concoursen wist te bestormen en daar vele (eerste) prijzen wist te behalen.
Het eerste grote jubileumfeest werd in 1933 gevierd met een groot Nationaal muziekconcours in Heiloo waarvoor zich maar liefst 49 Nederlandse orkesten zich hadden ingeschreven. Dit concours was ook de aanleiding tot het bouwen van een muzieknis in het toenmalige muziekpark van Heiloo, gelijk aan de huidige muzieknis in De Hout in Alkmaar.
Hoogtepunten
In 1948 werd er ook een groot concours georganiseerd waarbij de vereniging in de superieure afdeling onder leiding van haar onvolprezen directeur Albert Meijns het hoogste aantal punten behaalde voor Liège Immortelle van F. Rousseau. Zij behaalde hiervoor zelfs de vergulde Koninklijke Eremedaille van H.M. de Koningin.
Ook het 60 jarig bestaan in 1958 werd groots gevierd met een muziekfestival in Heiloo en met een receptie waarbij ook de nog drie levende oprichters de heren G. Koning, C. Brouwer en Jb. Groot aanwezig waren.
Dieptepunten
Na de vele hoogtepunten volgden er ook regelmatig dieptepunten. In het jaar 1955 ging het financieel en organisatorisch zo slecht dat er zelfs sprake was van een reorganisatie of liquidatie van de vereniging. Dankzij de inzet van enkele actieve leden werd deze impasse doorbroken waardoor er een herboren Eensgezindheid ontstond.
Door een goede onderlinge verstandhouding wist de vereniging iedere crisis weer te doorstaan. Het resultaat van een crisis was soms ook dat er nieuwe verenigingen ontstonden als de Heilooër Boskapel, de fanfare Sint Caecilia en het Trompetterkorps Heiloo.
Toekomst
Ervaringen uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst. Tegenwoordig is het met alle veranderingen in de samenleving en teruglopende inkomsten ook lastig om het hoofd boven water te houden. Daarom wordt er tegenwoordig met een beleidsplan gewerkt wat een duidelijke richting geeft aan een toekomstbestendige koers van de vereniging.
Oorspronkelijke doel
Het mooie daarbij is dat het oorspronkelijke doel uit 1898 nog steeds van toepassing is, namelijk het muziek maken vóór en samen met mensen die op zoek zijn naar uitdagende muziek, een sociale kring, sfeervolle concerten en uiteraard ook veel gezelligheid.
